Film, który opowiada o początkach bezwzględnej krytyki prasowej, sam pod taką powinien być poddany.
Lucjan, młody poeta, marzy o karierze nie mając jednak odpowiedniego statusu społecznego.
Wiele wątków w tym filmie jest ciekawie przedstawionych. Jak chociażby podejście do oceny sztuki: przekupywanie pochlebców, recenzje na zlecenie, ukartowana krytyka. W zasadzie wiele przetrwało do dzisiejszych czasów, stąd zresztą pomysł recenzji na tymże portalu pozbawionego wpływu „środowiska” 😊
Poprawnie ukazane jest również wykluczenie społeczne w zhierarchizowanym społeczeństwie. Nawet wątek romansowy jest pociągający głównie dzięki wdzięków śliczniutkiej Salomé Dewaels.
Tym gorzej, że całość jest praktycznie nieoglądalna. Chaos scenariuszowy, nagromadzenie zbytecznych wątków, brak przemyślenia efektu końcowego w postprodukcji i irytująca narracja z offu. Do tego absurdalna jak na zawartość długość. Trudne do wysiedzenia w kinie, nie do przebrnięcia w domowych warunkach (chyba że z pięcioma przerwami na herbatę).
Pochwalić z pewnością trzeba stylizację epoki: dopracowane kostiumy, charakteryzację, scenografię. Całkiem dobrze z tak chaotycznym scenariuszem radzą sobie aktorzy. A ciekawostką jest obecność samego Xaviera Dolana w drugoplanowej, ale momentami kluczowej roli.
Zalety:
+ wnikliwy obraz epoki
+ wątek krytyki prasowej
+ ładne sceny erotyczne
+ kostiumy
+ obsada
+ obraz Paryża
+ obsypany Cezarami
Minusy:
– narracja z offu
– chaos scenariuszowy
– słabo nakreślone tło polityczne
– wyraźne błędy w postprodukcji
– problemy adaptacyjne
– przeciągnięte do granic wytrzymałości
Zwiastun:
tytuł oryginalny: Illusions perdues
produkcja: Francja
rok: 2021
gatunek: dramat kostiumowy
premiera: 5 sierpnia 2022
dystrybucja: Gutek Film
· reżyseria: Xavier Giannoli
· scenariusz: Xavier Giannoli, Jacques Fieschi
· obsada: Benjamin Voisin, Salomé Dewaels, Cécile De France, Xavier Dolan, Gérard Depardieu, Louis-Do de Lencquesaing, Vincent Lacoste, Jeanne Balibar, Jean-François Stévenin