Straszna choroba, która nie zabija.
Syn profesora architektury dostrzega podejrzane zachowania ojca, do którego jest bardzo przywiązany.
Sytuacja przedstawiona w filmie jest przerysowana, gdyż ma oddawać skalę tragedii rodzinnej jaką doświadczyć można w podobnych przypadkach. Najdrobniejszy błąd spowodowany sentymentem do najbliżej osoby przynosi niewyobrażalnie tragiczne konsekwencje. Trudno zaakceptować decyzje podejmowane przez bohatera, można je zrozumieć jedynie w przypadku uwzględnienia zbyt silnej więzi rodzicielskiej. Choroba niszczy nie tylko samego chorego, ale głównie najbliższą rodzinę.
W filmie ukazano bez niedopowiedzeń skalę zmagań z chorobą. Konsekwencją są sceny drastyczne, na granicy wytrzymałości widza, aczkolwiek momentami zbyt przerysowane. Nie jest to seans łatwy i przyjemny. Próby zmiękczenia atmosfery w wątkach z córką schodzą na dalszy plan. Pozostaje silnie pesymistyczne przesłanie, wzmocnione sekwencją finałową. Dla widza, który zetknął się z podobnymi sytuacjami to coś w rodzaju katharsis.
Uzyskanie zamierzonego efektu to wynik dopracowanej realizacji. Szczególnie warte odnotowania jest wiarygodne, ale także stonowane aktorstwo. Udało dzięki temu zbalansować postacie pierwszoplanowe (ojciec-syn) z drugoplanowymi (żona-córka). Nie przypadkowo kobieta reżyser ukazuje silny wpływ sytuacji na osoby niedotknięte bezpośrednio chorobą. Dopracowano również podkład dźwiękowy – zaletą jest że film nie epatuje nawet w tragicznym finale zbyt silną muzyką.
Nie jest łatwo polecać tego typu film. Może lepiej żyć w nieświadomości mając nadzieję, że tego typu przypadki dotkną innych. Jednak siła przekazu kina wymaga poruszania także takich trudnych tematów.
Zalety:
+ siła przekazu
+ wyrazistość sytuacji
+ tematyka wstydliwej choroby Alzheimera
+ wiarygodne aktorstwo
Wady:
– jednostronnie negatywny przekaz
– celowo przerysowana historia
– drastyczne sceny
rok: 2022
produkcja: Polska
festiwale: Warszawski Festiwal Filmowy 2022 – Konkurs Międzynarodowy
gatunek: dramat
· reżyseria, scenariusz: Beata Dzianowicz
· montaż: Rafał Listopad
· zdjęcia: Piotr Pawlus
· muzyka: Mikołaj Górecki. Dariusz
· obsada: Michał Żurawski, Grzegorz Przybył, Agnieszka Radzikowska, Pola Król, Dariusz Chojnacki