„Beetlejuice Beetlejuice”: Sok z Żuka (ocena: 6/10 – za Burtona)

Po trzydziestu sześciu latach nie zestarzał się tylko Sok z Żuka.

Sekwencja początkowa sugeruje, no może gdy nie nazwisko Moniki Bellucci, że to film tożsamy do dzieła tego samego reżysera sprzed trzydziestu sześciu lat. I to porównania do pierwowzoru wychodzą Timowi Burtonowi najlepiej, mimo że akcja dzieje się współcześnie, a bohaterzy są o ponad trzy dekady starsi (nie ma niestety Adama i Barbary – w sumie nie wiadomo dlaczego). 

Szacunek w tych okolicznościach za zebranie „starej” obsady. Szkoda, że zaserwowano im mocno przeciętny scenariusz. Tyle że w oryginale akurat ten element również nie rzucał na kolana – więc trudno się za bardzo czepiać. Atutami są pomysłowe postacie, sceny musicalowe i dbałość o charakteryzację. A to, że postacie z potencjałem pojawiają się i zanikają (szczególnie szkoda nie wykorzystanego potencjału Dolores w osobie Bellucci), a całość ma zwyczajnie zbyt wiele wątków to już szczegół. 

Film ochrzczono hitem po wakacyjnym. Wchodzi do kin w wyjątkowo szerokiej dystrybucji. Jak już jest wybór to nietypowo należy polecić wersję dubbingową, bo napisy znikają zbyt szybko. W dodatku w IMAXie jak nigdy padały po seansie hasła: „nigdy więcej w IMAX”. Wydaje się, że efekty specjalne mogły być lepsze, a wersja 3D aż się prosiła.

Atuty:

+ nawiązania do pierwowzoru

+ sceny musicalowe

+ wyrazistość

+ charakteryzacja

+ powtórzenie obsady

+ szeroka dystrybucja

+ anglojęzyczny tytuł

Mankamenty:

– rozczarowujący scenariusz

– zbyt wiele postaci

– gubienie wątków

– gdzie jest Barbara, gdzie jest Adam?

– brak wersji 3D

– zbyt szybko znikające polskie napisy

– męczący seans w IMAX

– sceptyczne recenzje

– skok na pieniądze?

Zwiastun:

produkcja: Stany Zjednoczone

rok: 2024

gatunek: komediodramat musicalowo-burtonowski

premiera: 6 września 2024

obejrzane (przespane) niestety w IMAX w Cinema City Sadyba Best Mall, w piątek 6 września 2024 roku, o godzinie 19:40